Kunnen in de Islam alle soorten zonden van een gelovige vergeven worden?
Originele vraag
Ik ben christelijk. Door gesprekken, opzoeken en natuurlijk ook simpelweg het feit dat de Bijbel en de Koran de meeste profeten en daarmee ook de verhalen met elkaar delen heb ik enige kennis opgedaan. Maar veel weet ik ook niet. Nu ben ik benieuwd hoe de Islam tegen de volgende kwestie aankijkt. In zowel de Islam als het christendom kunnen zonden vergeven worden. In het christendom moet men dan wel berouwvol zijn. Zware criminelen die blijven doorgaan met geweld, respectloos gedrag, mensen pijn en verdriet doen en veel kapot maken, die zijn dan nooit berouwvol, want anders zouden ze wel stoppen met die hele zware zonden. Deze mensen komen volgens het christendom dan ook niet in de hemel. Hun ziel is voor eeuwig verdoemd en hun ziel eindigt dan ook in de hel. Hoe kijkt de Islam hier tegenaan? Kan iemand een zware crimineel zijn, maar toch tegelijkertijd gelovig zijn? Bij voorbaat mijn hartelijke dank voor uw reactie. Veel respect en veel kracht toegewenst tijdens de ramadan. Is er misschien ook een website of YouTube kanaal wat jullie kunnen aanraden voor mensen als ik die graag informatie willen hebben over de visie vanuit de Islam in dergelijke kwesties. Ik zou heel graag willen weten hoe men vanuit de Islam kijkt naar de belangrijke levensvragen die er in religieus opzicht zijn.
Antwoord
De mens is op een zodanige manier geschapen dat hij zowel goede handelingen kan verrichten als zonden kan plegen. Om deze reden kan hij van tijd tot tijd willens en wetens zonden plegen. In dit verband verkondigt de Koran met het vers “Allah vergeeft degenen die partners met Hem vereenzelvigen niet en Hij vergeeft, buiten dat, wie Hij wil. En wie iets met Allah vereenzelvigt, is inderdaad ver afgedwaald.”[1] dat Allah elke zonde kan vergeven, indien de zondaar vanwege de zonde berouw zal tonen.
Dat wil zeggen dat er geen zonde in de Islam is die Allah niet zal vergeven, zolang er maar toewbah-nasoeh (het oprechte berouw) wordt gedaan. De volgende verzen verduidelijken deze waarheid:
“O jullie die geloven! Toon jullie oprechte berouw jegens Allah. Wellicht bedekt jullie Heer jullie zonden [en wist ze nadien uit], en doet Hij jullie binnentreden in Tuinen waaronderdoor rivieren stromen….”[3]
Wat de toewbah-nasoeh (het oprechte berouw) betreft, men kan het bereiken, indien hij de volgende stappen zal nemen:
1. Hij dient toevlucht te nemen tot Allah voor de zonde en ervan spijt te hebben.
2. Hij dient vastbesloten te zijn dat hij niet meer zal terugkeren naar een dergelijke zonde.
3. Indien hij het recht van iemand anders heeft geschonden, dient hij het met de getroffene op te lossen.
Kortom: in bovenstaande verzen wordt over de oneindige genade en barmhartigheid van Allah gesproken. Zijn genade en barmhartigheid omvat alles. Aldus is de genade voor elk mens beschikbaar. Echter, op het volgende punt moet gelet worden: ‘wanhoop niet aan de genade van Allah’ betekent niet dat men door moet gaan met het plegen van zondes. Feitelijk wordt hiermee bedoeld dat zelfs de grootste zondaars zullen worden vergeven, indien ze om vergiffenis vragen. Derhalve wordt men aangespoord afstand te doen van de slechte daden en terug te keren naar Allah.
Zeg: “O mijn dienaren die buitensporig ten opzichte van zichzelf hebben gehandeld, wanhoop niet aan de genade van Allah. Allah vergeeft alle zondes. Hij is zeker de Vergevinsgezinde, de Genadevolle (al-Ghafūr al-Raḥīm).”[2]